850.Gün

Reveni kaybedeli 57 gün oldu.Doğum günü pastasını yedikten sonra zehirlenip öldü.Yanımda gerekli şeyler olmadığı için hiçbir şey yapamadım sadece onu izleyip yanında kaldım.Diğerlerinden şüpheleniyorum onları ne kadar sevsemde doğum günü pastasından bende yedim ve zehirlenmedim her ne kadar hepsi birbirini suçlasada ben kimin yaptığını biliyorum bu günü kısa keseceğim sadece tek bir şey daha söyleyeceğim huzur içinde yat Reven.

10 Gün sonra (860.gün)

Haritacım olmadan 67 gündür yol alıyorum artık kesinlikle kaybolduğumdan eminim artık kime güvenebileceğimide bilmiyorum erzağım neredeyse bitmek üzere oksijen sıkıntı değil gemide kendime ait küçük bir bahçe oluşturdum orada patates ve elma yetiştiriyorum aynı zamanda oksijeniminde bir kısmını oradan karşılıyorum.

900.Gün

Yakıtım bittiğinden solucan deliğinden uzaklaşamıyorum.Artık son dakikalarımı yaşadığımın farkındayım önümde duran kocaman solucan deliğine istemsiz şekilde ağır ağır ilerliyorum.Oksijenim neredeyse bitmiş, bahçem mahvolmuş, yemeğim bitmiş şekilde hayatımın son dakikalarını bu kadar acı ve sefil bir şekilde yaşayacağımı hiç düşünmezdim sürekli kendime ''keşke hiç gelmeseydim'' diyorum.Hayatımın son saatlerinin akıp gitmesini yavaş yavaş seyrediyor hiçbir şey yapamıyordum.

1 Saat sonra

Artık vücudumdaki adrenalin zirveye ulaşmıştı ve her yerim titriyordu, terlemekten sırılsıklam olmuştum ve elimden hiçbir şey gelmiyordu.Keşke Reven olsaydı diyorum en azından birileriyle konuşurdum.Son dakikalarımı sessizce oturup bekleyerek geçireceğim.