Diğer / bilimkurgu

Seyir defterime en son yazdıklarımın ardından biraz zaman geçtikten sonra solucan deliğine girip bilinç kaybı yaşamışım uyandığımda bambaşka bir yerdeydim bembeyaz bir odanın içinde odanın ortasında havada asılı şekilde duruyor , hareket edemiyordum birden odaya duvarda açılan portalla 2-3 metre boyunda kudretli bir yaratık girdi insana benzemiyordu hatta alakası bile yoktu. Aniden kafamda ''Adın ne ?'' diye bir soru duyunca anlık bir şok geçirdim daha ben şoku atlatamadan 2. soru geldi bu sefer ''Cevap ver'' diyordu o kadar korkmuştum ki konuşamıyordum bile korka korka ''Zeagt , burası neresi?'' dedim karşımdaki yaratık kafamdan ''Buradaki Nyphtom gezegeninde yaşıyoruz ben Kralın ırkından yani Viriathus ırkındanım bizler gelişmiş bir uygarlığız çok fazla enerji tüketiyoruz bu yüzden çok fazla enerjiye ihtiyacımız var kendi yıldızımızı enerji için kullanamayız, olduğumuz galakside bizi sadece 933 yıl (1 dünya yılı=311 Nyphtom yılı) idare edecek enerjiye sahip yıldız var o yüzden başka galaksiler arıyoruz mesafe çok fazla olduğu için son 622 yıldır solucan deliği açmaya çalışıyoruz ve bir tane açtık eh onada sen yakalandın seni deliğe girerken izliyorduk sen geldikten sonra senin yaşadığın Yıldız sistemini izledik Yıldızınıza ne diyorsunuz ?'' hala nasıl kafamın içinde konuştuğunu bile anlamamama rağmen anlattıkları şeyler çok fazla geliyordu korkuyordum ve endişeleniyordum o yüzden onun sinirlenmesi en son isteyeceğim şeydi hemen ''Güneş'' dedim oda '' Her neyse güneşinizin enerjisini kullanacağız bizi 150yıl kadar idare edebileceğini düşünüyorum o süre içinde insanları kontrol altında tutmamız lazım o yüzden gezegenimde bulunan Chadras ırkını dünyaya gönderip her ülkenin siyasi yöneticisi haline getirteceğim ve sende bana yardım edeceksin.'' diye devam etti bunlar şuan bana göre çok fazlaydı ve dinlenmek istediğimi söyledim anlayışla karşıladı ve 1 saat sonra tekrar geleceğini söyledi. Ama şuan o yaratığı ve her şeyi boşverip uyumaya hazırım çünkü buraya geleli ne kadar oldu bilmiyorum ve çok uykum var.

850.Gün Reveni kaybedeli 57 gün oldu.Doğum günü pastasını yedikten sonra zehirlenip öldü.Yanımda gerekli şeyler olmadığı için hiçbir şey yapamadım sadece onu izleyip yanında kaldım.Diğerlerinden şüpheleniyorum onları ne kadar sevsemde doğum günü pastasından bende yedim ve zehirlenmedim her ne kadar hepsi birbirini suçlasada ben kimin yaptığını biliyorum bu günü kısa keseceğim sadece tek bir şey daha söyleyeceğim huzur içinde yat Reven. 10 Gün sonra (860.gün) Haritacım olmadan 67 gündür yol alıyorum artık kesinlikle kaybolduğumdan eminim artık kime güvenebileceğimide bilmiyorum erzağım neredeyse bitmek üzere oksijen sıkıntı değil gemide kendime ait küçük bir bahçe oluşturdum orada patates ve elma yetiştiriyorum aynı zamanda oksijeniminde bir kısmını oradan karşılıyorum. 900.Gün Yakıtım bittiğinden solucan deliğinden uzaklaşamıyorum.Artık son dakikalarımı yaşadığımın farkındayım önümde duran kocaman solucan deliğine istemsiz şekilde ağır ağır ilerliyorum.Oksijenim neredeyse bitmiş, bahçem mahvolmuş, yemeğim bitmiş şekilde hayatımın son dakikalarını bu kadar acı ve sefil bir şekilde yaşayacağımı hiç düşünmezdim sürekli kendime ''keşke hiç gelmeseydim'' diyorum.Hayatımın son saatlerinin akıp gitmesini yavaş yavaş seyrediyor hiçbir şey yapamıyordum. 1 Saat sonra Artık vücudumdaki adrenalin zirveye ulaşmıştı ve her yerim titriyordu, terlemekten sırılsıklam olmuştum ve elimden hiçbir şey gelmiyordu.Keşke Reven olsaydı diyorum en azından birileriyle konuşurdum.Son dakikalarımı sessizce oturup bekleyerek geçireceğim.

16.Gün Her şey sıkıntısız gidiyor aslına bakarsanız tek başıma olsamda telsizle merkezden konuşmak beni biraz olsun rahatlatıyor.Her ne kadar belli bir mesafe sonra onunda biteceğini bilsemde tek mutluluğum bu. 50.Gün Küçük sorunlar yaşadım: Birkaç kablonun kopması, küçük bir alevlenme neyse ki kendi başıma halledebileceğim şeylerdi, her ne kadar zor ve korkutucu olsada, mutluyum. 2 Yıl sonra (780.Gün) 1 yıldır kimseyle konuşamıyorum.Telsiz bağlantısı 1 yıldır kat ettiğim mesafeden dolayı geçen seneden beri kullanılamıyor.Bunu çok sıkıntı etmedim çünkü burada yeni arkadaşlar edindim her ne kadar konuşmasalarda her biri çok iyi bir dinleyici ve beni anlıyorlar.Aramıza en son katılan o genç çocuğu sevmesemde o beni seviyor gibi görünüyor adını tam olarak bilmiyorum ama diğerlerinin dediğine göre kendine Reven diyormuş.Onunla nasıl bir ilişkimiz olacağını şuan kestiremiyorum ama onunla arkadaş olacağımı düşünüyorum yani en azından şimdilik öyle gözüküyor bu arada Satürn'e ulaşmama 300 gün kaldığı için üzerimde çocukça bir mutluluk var. 790.Gün Gemide teknik arızalar çıkmaya başladı: Oto kontrol sistemi bozuldu artık mekiği ben kontrol ediyorum ve rotadan birazcık sapmış durumdayım her ne kadar korksamda arkadaşlarımın bana güvendiklerini ve beni koruyacaklarını biliyorum. 2 gün sonra Reven'in doğum günü var ona nasıl bir hediye alacağımı bilmiyorum.Sürekli bunu düşünüyorum.