Hep sınırlı imkanlar dahilinde düşündüm. Olduğu gibi. Neyse o. Ne bir eksik ne bir fazla. Bir fazlasının gerçek olabileceğinin düşünü pek az kurdum. Ayrıntılara yer vermeden. Detaycı olmadan. Ben hayal süremin uzaması için ekstra zaman kazanmaya çalışsam da gerçekler bir karabulut gibi çöktü üstüme. E haliyle Olsaydı güzel olurdulardan bizde göt yok olumculara kadar uzadı muhabbet.

Diyeceğim şu ki ; benim uzun zaman önce ve hala da boşluk bulduğumda hayalini kurduğum mevzu " Yurt dışında çalışmak ve hayatımı orada sürdürmek " üzerine.

Ne diyebilirim ki.. Ben, 22 yaşındayım. Yaşıtlarımın bir çoğu bunu deneyimlemiş ve tercübe edinmiştir eminim. Onlar adına sevinsem de benim açımdan çok üzücü bir durum. Bir hayaliniz var başka kişiler bunu en erken olabilecek yaşta yani bir anlamda olması gereken yerde çoktan gerçekleştirmiş bile. Bu durumda siz üzülmez misiniz ? Yalnız üzülmeden önce şu konuda bir fikir birliği yapalım istiyorum. Bir hayal ve ya düşünceyi tazeyken, canlıyken ve tüm ruhunuzla onu istiyorken zamanında gerçekleştirmekmi önemli yoksa siz de üzülme hiçbir şey için geç değilcilerden misiniz ?

Evet, seyahat etmek, yeni yerler keşfetmek, oralarda bulunmak ve zaman geçirmek hatta yaşamak istiyorum. Ama bir o kadar da tembel, amacı için uğraşmayan, hevesi çok çabuk kırılan, hiçbir konuda kendine güvenmeyen ve kolaya kaçan beceriksiz ve işe yaramazın tekiyim. Onu ne yapacağız ? Mesela nasıl olacak ?

Geçen hafta, bulunduğum kentin merkezine gidebilmek için taksiye biniyorum. Öncelikle selamlaşıyoruz. Aramızda bir dakika kadar suskunluk olduktan sonra gideceğim yeri tarif ediyorum. Oradan muhabbet açılıyor. Taksici abi soruyor. Nereli olduğumu, nerede ve ne okuduğumu, mezun olduktan sonra ne yapacağımı kısacası yaşam gayemi sorguluyor. Beraber mezun olduktan sonra iş bulabilir miyim diye düşünmeye başlıyoruz. Buna çok ihtimal vermemekle birlikte bulsam dahi hayat kalitemin düşük olacağı yönünde anlaşıyoruz. Konu memleket meselelerinden açılıyor, burada sürünürsün diyor. Bul diyor bir yerlerden borç para yurt dışına çalışmaya git. Dil falan önemli değil sen çalışmaya gideceksin bir şekilde adapte olursun. Cesaretin varsa tabi.. İneceğim yere geliyoruz. Borcumu ödüyorum. Kolay gelsin diyerek iyi günlerimi iletiyorum kendisine. Bu arada taksici abimiz aslında bir fizik öğretmeni. Ek iş olarak hayatını devam ettirebilmek adına bu mesleği yapıyor.

Yolda yürürken düşünüyorum. Cesaretsizim ama.. Bir gün yapmak zorunda kalırsam eğer elden başka ne gelir ki ?

Peki ne mi istiyorum ? Söyleyeyim. Birincil elden kaynak. Yani sizlerden bilgi talep ediyorum. Aranızda yurt dışı deneyimi olan ve çalışmaya gitmiş ya da orada bulunmuş kişiler olarak. Sizce ne yapabilirim ?

Halkla ilişkiler ve tanıtım öğrencisi 4.sınıftayım. Bölümümü sevmemekle birlikte yapacağım iş hakkında en ufak bir fikrim yok. Dil eğitimim zayıf hatta yok denecek kadar az. Cesaretim ve öz güvenim keza öyle. Para konusuna girmek bile istemiyorum.

Sizlerden somut öneri istiyorum. Şu anda bulunduğum şartlarda ne yapıp edipte yurt dışında çalışma imkanı bulabilirim ?